Klimmen in Cormot

Vrijdagmiddag, de voorjaarsvakantie gaat van start. Voor het eerst heb ik (John) mij opgegeven voor een familiekamp - samen met dochter Emma en vriendin Ursula. De van moeders geleende Corsa brengt ons vlotjes tot Metz. De planning was daar in een Formule 1 achtig hotel te overnachten, maar helaas waren wij niet de enigen met dat idee. Na zeven maal 'COMPLET' hebben we de Corsa maar op zijn slaapcomfort getest (onvoldoende). Toch maar reserveren volgende keer. Ruim voor het krieken van de ochtend vervolgden wij onze weg naar Santenay. Om half zes bereikten we de camping. In het donker zetten we snel de tent op en konden zo toch nog een paar uur behoorlijk slapen.

Bij daglicht bleek de camping zo goed als uitgestorven. Een eenzame caravan (uiteraard uit Nederland), kampgenoten? Maar nee, van de NKVB hadden zij nog nooit gehoord. Ook de camping baas wist van niets - wat ons toch wel lichtelijk bevreemde, er zouden ten slotte een stuk of 40 klimmers komen! Emma had inmiddels de speeltuin ontdekt, die zelfs voorzien was van een mini klimwandje. Later werd dit de hangplek voor de jongere-jongeren. Na 11 uur begonnen de kampgenoten binnen te druppellen. Sommigen waren ook onmiddellijk weer verdwenen, de klimgees zat ze flink achter de broek.

Bij onze nachtelijke aankomst hadden we grote borden "Casino" gezien. Als doorgewinterde Frankrijkgangers besloten we daar onze boodschapjes te gaan halen. Tot onze verbazing is de "Casino" in Santenay niet een supermarche, maar een heus gokpalijs. Aangezien wij ons geld in beleg wilden beleggen, gingen we op zoek naar de andere Casino, die in het centrum van het dorp bleek te zitten. Op de camping waren inmiddels vele klimmers gearriveerd. De kinderen hadden al snel vriendschap gesloten. Zeer opgewonden kwamen ze ons mededelen dat "vieze kok" van het Klokhuis ook op de camping stond! Inderdaad was er sprake van enige gelijkenis. Ga hem maar om een handtekening vragen, adviseerden wij. Emma kwam onverrichter zake terug, "Papa heb je 5 gulden voor die handtekening?" Ha,ha grapje van de kok die de kok niet was.

"He John, dit is toch een stukje over een klimkamp! Waar blijven de rotsen?". Ok, ok, de rotsen... Zondag beperkten wij ons in verband met het weer tot een visuele inspectie van klimparadijs Cormot. Lammert beweerde later dat het prima klimweer was geweest, tot het ging regenen. De dag erna was het weer gelukkig veel beter. Vol goede zin vertrokken we naar de klimkraamkamer van Cormot om het kleine gespuis voor het eerst met echte rotsen kennis te laten maken. Al snel bleek dat mijn twijfels ten aanzien van Emma's interesse in klimmen niet ten onrechte waren geweest. De uit voorzorg meegebrachte knutselset kwam dan ook goed van pas. Het werd een gezellige boel. Er werden een heleboel touwen in gehangen zodat er op elk niveau voor de liefhebbers wat te klimmen was. Door de kindertjes die geen zin in klimmen hadden werd er driftig geknutseld en wie weet worden over duizend jaar de bijzondere rotstekeningen herontdekt.

Volgend jaar de Schwäbische Alb

Ik kan nog wel verder gaan met en toen zus en toen zo, maar ja we hebben al zo'n dik verenigingsblad. Met bovenstaande wilde ik een kleine impressie geven van de gezelligheid en lol van het kamp. Dit om jullie te prikkelen om je op te geven voor het komende voorjaarskamp van de regio, dat in de week van 27 april t/m 5 mei zal plaats vinden in de Schwäbische Alb. Men kan daar goed klimmen, wandelen, kanoen en fietsen. Meer informatie kun je vinden op de website http://home.hccnet.nl/j.val/klimmen/swabalb. Je kunt je opgeven voor dit kamp via deze website of telefonisch bij Raoel Haegens (071-5173007). Ga mee!. Het zal zeker weer erg leuk worden. Bovendien is er nog een jubileum te vieren, dus aan de "Spätzi mit Wurst".