Raoul had bij aankomst in de topo een "nacht route" ontdekt waarin om de meter een haak zou moeten zitten. Ik heb hem niet kunnen vinden. Van nachtklimmen is het op aandringen van Lambert toch gekomen. Een deel van een 4 op de Stuhlfels was daar voor uitgekozen. Helm was wel nodig. Stenen en zaklantarens vlogen je om de oren. Maar iedereen die wilde heeft de klim volbracht. Een aantal "helden" is vervolgens nog verder geklommen, waarbij een van hen (de langste) de Stuhlfels een stukje lager heeft gemaakt.

Er waren ook weer veel kinderen mee, die zeker qua enthousiasme niet onderdeden voor de "volwassenen". Op de camping werd onderling gezellig gespeeld. Raoul had een vossenjacht georganiseerd waarbij Robin de grootste speurneus bleek op de voet gevolgd door Emma. De vossen maakten het de kinderen niet erg makkelijk. Ze bleken namelijk te kunnen klimmen, graven en vooral ver uit zicht te verdwijnen. Ook op de rotsen lieten de kinderen zien dat daar waar lengte niet belangrijk was zij ook als apen naar boven klauterden. Sommigen hebben daarbij veel van hun angsten overwonnen en wilden duidelijk meer, meer en meer en zeker niet terug naar de camping.

Op donderdag avand was naar later bleek de week afsluitende barbeque. Zoals zovaak deze week gooide het weer water in het eten. Gelukkig mochten we van de camping baas onze rooster activiteiten bij de spoelbakken uitvoeren. Zo konden we toch nog vele worstjes en andere lekkere dingen droog tot ons nemen. Gezellig was het in ieder geval wel.

Al met al was het een gezellige week waarin idereen zich ondank het tegenvallende weer van de positieve kant heeft laten zien. Het Donau Tal is een mooie plek waar iedereen aan zijn trekken kon komen. Volgend jaar doen we het weer en hopelijk met beter weer.

Veel plezier en tot volgend jaar.