Verslag kamp 2003 | ||
---|---|---|
Peentjes heb ik zitten zweten op vele dagen van deze week. Werd het wat met het weer? De voorspellingen van de meteorologische
diensten waren akelig precies, alleen vrijdag hadden ze het gelukkig mis, waardoor we terug kunnen kijken op een heerlijke week
met redelijk weer in een wel zeer aantrekkelijke omgeving. Aanvankelijk was de keuze voor Ornans een gok gebaseerd op
een blik op een topografische kaart en summiere informatie van het internet over de klimmogelijkheden. Per dag werden
mijn verwachtingen in positieve zin overtroffen. Deze pagina kan nog wat plaatjes gebruiken om dit te illustreren. Stuur ze op naar
John.
De omgeving van Ornans bood een veelzijdigheid aan activiteiten, die mij heeft genoopt het kamp voor volgend jaar weer in Ornans te laten plaatsvinden. We konden eindeloos wandelen door bossen, langs weilanden, in dal, over berg, langs grotten, in grotten en naar bronnen van liefelijke riviertjes. Ik heb deelgenomen aan een groepswandeling van Hautepierre naar de sources van de Loue. Een werkelijk schitterende wandeling door gorges met als hoogtepunten de grotten van de Faux-monnayeurs, de sources van de Pontet en een bemoste waterval. Pas bij terugkomst in Nederland ontdekte ik in de topo dat we door de grot naar een paar makkelijke klimroutes hadden kunnen lopen. Een activiteit die volgend jaar op mijn verlanglijstje staat. Paula en Marie-Jose hebben ook vele kilometers rond Ornans gelopen en kwamen iedere keer met een tevreden glimlach terug. Rond Ornans zijn heel veel klimgebieden. Veel van die gebiedjes bevatten routes die door ons alleen in natte dromen geklommen kunnen worden. Maar er waren er een paar bij waar we goed uit de voeten konden komen. En hoe uit de voeten! We zijn geen enkele gladgeklommen route tegen gekomen. Sterker nog, sommige routes waren nog pijnlijk maagdelijk. Met de beginnende kleine en grote klimmers hebben we veel en veel verschillende goed afgezekerede routes kunnen klimmen op de "Falaise en Arc de Cercle" en de "Breme". Velen van ons hebben daar weer flink wat grenzen verlegd. Er was een unieke uitbreiding van de term "rope assisted climbing" door een graag anoniem blijvende deelnemer. Tijdens zijn voorklimaktie heeft hij door twee franstalige schoonheden, die samen een touwgroep vormden in een naastgelegen route, een setje en zijn touw laten inhangen in de voor hem onberijkbare haak. De mooiste rotsformatie in het Loue dal is echter Hautepierre, die ver boven het dal van de Loue uit steekt en een immens vergezicht levert. Enigen van ons hebben zelfs de Mont-Blanc kunnen zien. Voor de echt beginnede klimmer is er naar mijn weten niet veel te doen. Misschien moeten wij daar volgend jaar eens een batterij 3 -en en 4-en gaan openen. Ik zal daar eens naar gaan informeren. Er schijnt ook nog cultuur te zijn. Heb ik dit jaar geen ervaring in opgedaan. Er is veel. Misschien dat anderen wel wat ervaringen kunnen leveren. Impressies:
|
||